Vrijdag 4 juli 2025: Optreden op cowboyfeestje bij Texas Bar & Grill restaurant
Deze avond mocht ik optreden op een verjaardagsfeestje dat werd gehouden bij een Texas Bar & Grill. Ik werd hiervoor geboekt door Hillary, die haar verjaardag daar vierde. Ze vroeg me eerst of ik verzoeknummers kon spelen, waarop ik antwoordde dat dat kon mits ze heel erg bekend zijn. Toen kwam ze met voorbeelden van Alicia Keys, Beyoncé, Usher, Boys II Men, John Legend en Ed Sheeran. Ik kende die nummers wel goed dus ging ik akkoord. Ze vertelde er nog bij dat ze op een bepaalde trend doelde maar ik had nog geen idee waar ze het over had, dus oefende ik de nummers die ik het beste kon. Een week lang repeteerde ik daarvoor iedere dag. Ze had aangegeven dat het om een cowboy feest ging dus oefende ik ook countrynummers. Met veel vertrouwen ging ik die avond naar het feest toe, en toen ik daar kwam zag ik allemaal donker-getinte mensen. Niet uit racisme, maar meer uit bijzonderheid; ik was nog nooit op een feest geweest waar bijna alleen maar donkere mensen waren. Ik vond het dan ook bijzonder dat ik als 'blanke' werd geboekt. Er was dus iets wat rassen overstijgt, waarschijnlijk de muziek. Het was een heel leuk feest, iedereen was gekleed in cowboy/girl kleding, er werd countrymuziek gedraaid en er waren thema-gerelateerde hapjes (zoals cupcakes met een cowboyhoed erop, die ik na het optreden ook kreeg!). Hillary en de gasten waren erg aardig en de sfeer was goed. Er was alleen geen microfoon-statief aanwezig en de boxen waar ik mijn gitaar op aan moest sluiten kwamen iets te laat, waardoor ik nog maar drie nummers kon spelen. Het was dus wat chaotisch allemaal maar niet minder leuk. Zeker niet toen ik het laatste nummer, 'Forever Young', samen met Hillary zong. Dat was erg mooi, en ik voelde me zeer vereerd dat ik mocht komen spelen op zo'n leuk feest. Achteraf gezien snapte ik wat Hillary met trend bedoelde. Het waren bijna allemaal nummers gezongen door 'zwarte' artiesten. Dat had ik eerst helemaal niet door, of die link had ik niet gelegd, omdat ik niet zo bezig ben met rassen. Zeker niet in de muziek, want ik ben ook een grote fan van Rihanna, Prince en Bruno Mars. Maar ik vond het gewoon heel bijzonder om op dit feest te zijn. Zo zie je maar, dat muziek mensen zo kan verbinden, ongeacht hoe ze eruit zien.
Deze avond mocht ik optreden op een verjaardagsfeestje dat werd gehouden bij een Texas Bar & Grill. Ik werd hiervoor geboekt door Hillary, die haar verjaardag daar vierde. Ze vroeg me eerst of ik verzoeknummers kon spelen, waarop ik antwoordde dat dat kon mits ze heel erg bekend zijn. Toen kwam ze met voorbeelden van Alicia Keys, Beyoncé, Usher, Boys II Men, John Legend en Ed Sheeran. Ik kende die nummers wel goed dus ging ik akkoord. Ze vertelde er nog bij dat ze op een bepaalde trend doelde maar ik had nog geen idee waar ze het over had, dus oefende ik de nummers die ik het beste kon. Een week lang repeteerde ik daarvoor iedere dag. Ze had aangegeven dat het om een cowboy feest ging dus oefende ik ook countrynummers. Met veel vertrouwen ging ik die avond naar het feest toe, en toen ik daar kwam zag ik allemaal donker-getinte mensen. Niet uit racisme, maar meer uit bijzonderheid; ik was nog nooit op een feest geweest waar bijna alleen maar donkere mensen waren. Ik vond het dan ook bijzonder dat ik als 'blanke' werd geboekt. Er was dus iets wat rassen overstijgt, waarschijnlijk de muziek. Het was een heel leuk feest, iedereen was gekleed in cowboy/girl kleding, er werd countrymuziek gedraaid en er waren thema-gerelateerde hapjes (zoals cupcakes met een cowboyhoed erop, die ik na het optreden ook kreeg!). Hillary en de gasten waren erg aardig en de sfeer was goed. Er was alleen geen microfoon-statief aanwezig en de boxen waar ik mijn gitaar op aan moest sluiten kwamen iets te laat, waardoor ik nog maar drie nummers kon spelen. Het was dus wat chaotisch allemaal maar niet minder leuk. Zeker niet toen ik het laatste nummer, 'Forever Young', samen met Hillary zong. Dat was erg mooi, en ik voelde me zeer vereerd dat ik mocht komen spelen op zo'n leuk feest. Achteraf gezien snapte ik wat Hillary met trend bedoelde. Het waren bijna allemaal nummers gezongen door 'zwarte' artiesten. Dat had ik eerst helemaal niet door, of die link had ik niet gelegd, omdat ik niet zo bezig ben met rassen. Zeker niet in de muziek, want ik ben ook een grote fan van Rihanna, Prince en Bruno Mars. Maar ik vond het gewoon heel bijzonder om op dit feest te zijn. Zo zie je maar, dat muziek mensen zo kan verbinden, ongeacht hoe ze eruit zien.
Vrijdag 28 februari: Joan Baez documentaire
Afgelopen dinsdag werd de documentaire Joan Baez: I am a noise uitgezonden en die wilde ik graag zien. Ik wist nog niet zo heel veel over haar, alleen dat ze in dezelfde tijd leefde en bekend was als Joni Mitchell (van haar autobiografie) en dat ze met Bob Dylan uithing van de film A Complete Unknown. Dus ik was wel nieuwsgierig naar deze muzikante, wie ze was en haar levenspad. Het bleek een erg persoonlijke en mooie documentaire te zijn en ik zag veel herkenning in Joan. Zij had het mentaal erg zwaar omdat ze op school veel gepest werd door haar multiculturele achtergrond (half-Mexicaans) en andere uiterlijk. Ze was anders en zag er anders uit dan de blanke Amerikanen. Ook ik heb buitenlandse roots (half-Russisch/Oekraïens) dus dat was al een groot raakvlak. Daarnaast ook de muziek natuurlijk; Joan bleek een engelenstem te hebben en maakte haar eigen folksongs, waarbij ze ook nog eens fantastisch gitaar speelde. Een multi-talent! Niet gek dat ze zoveel succes had met optreden en steeds populairder werd. Maar ik herkende me ook erg in haar mentale problemen. De Joan van nu vertelde dat ze vaak last had van angstaanvallen en depressies. Ook ik heb angstaanvallen gehad, wat een letterlijke hel is. Joan ging ervoor in therapie en leerde zo stapje voor stapje uit het dal te komen. Ik ging tevens naar een psycholoog en heb daarna veel therapie gevolgd, zowel online als fysiek, in groepen ook. Nog steeds houd ik me hier veel mee bezig en uit ik mijn inzichten en gevoelens die ik hieruit haal in mijn muziek. Ik voelde me erg verbonden met Joan en bewonder haar kracht, en dat ze haar trauma's wilde achterhalen en ze helen. Zo kwam ze door haar therapie erachter dat zij en haar zussen in hun jeugd zijn misbruikt door hun ouders en anderen in hun omgeving. Dat is natuurlijk zeer ingrijpend en heftig, zeker als daar geen ondersteuning voor is geweest. Ik heb veel online artikelen en boeken over trauma gelezen en workshops hierover gevolgd en heb zo geleerd dat traumatische ervaringen erg diep kunnen zitten en vast worden gehouden in het lichaam. Zo kan het lichaam geblokkeerd zijn door angst en kunnen verlangens niet vervuld worden. Daarom is het zo belangrijk dat we onze trauma's aankijken en ze helen, zodat we ze niet overdragen op de volgende generatie en mensen er niet meer onder lijden. Erg dapper van Joan om zo open en kwetsbaar te zijn in haar documentaire en het over misbruik te hebben, want dit komt nog te vaak voor. Laten we haar voorbeeld volgen en ook onze wonden helen. Voor een gezonde, gelukkige, prachtige en bloeiende wereld!
Afgelopen dinsdag werd de documentaire Joan Baez: I am a noise uitgezonden en die wilde ik graag zien. Ik wist nog niet zo heel veel over haar, alleen dat ze in dezelfde tijd leefde en bekend was als Joni Mitchell (van haar autobiografie) en dat ze met Bob Dylan uithing van de film A Complete Unknown. Dus ik was wel nieuwsgierig naar deze muzikante, wie ze was en haar levenspad. Het bleek een erg persoonlijke en mooie documentaire te zijn en ik zag veel herkenning in Joan. Zij had het mentaal erg zwaar omdat ze op school veel gepest werd door haar multiculturele achtergrond (half-Mexicaans) en andere uiterlijk. Ze was anders en zag er anders uit dan de blanke Amerikanen. Ook ik heb buitenlandse roots (half-Russisch/Oekraïens) dus dat was al een groot raakvlak. Daarnaast ook de muziek natuurlijk; Joan bleek een engelenstem te hebben en maakte haar eigen folksongs, waarbij ze ook nog eens fantastisch gitaar speelde. Een multi-talent! Niet gek dat ze zoveel succes had met optreden en steeds populairder werd. Maar ik herkende me ook erg in haar mentale problemen. De Joan van nu vertelde dat ze vaak last had van angstaanvallen en depressies. Ook ik heb angstaanvallen gehad, wat een letterlijke hel is. Joan ging ervoor in therapie en leerde zo stapje voor stapje uit het dal te komen. Ik ging tevens naar een psycholoog en heb daarna veel therapie gevolgd, zowel online als fysiek, in groepen ook. Nog steeds houd ik me hier veel mee bezig en uit ik mijn inzichten en gevoelens die ik hieruit haal in mijn muziek. Ik voelde me erg verbonden met Joan en bewonder haar kracht, en dat ze haar trauma's wilde achterhalen en ze helen. Zo kwam ze door haar therapie erachter dat zij en haar zussen in hun jeugd zijn misbruikt door hun ouders en anderen in hun omgeving. Dat is natuurlijk zeer ingrijpend en heftig, zeker als daar geen ondersteuning voor is geweest. Ik heb veel online artikelen en boeken over trauma gelezen en workshops hierover gevolgd en heb zo geleerd dat traumatische ervaringen erg diep kunnen zitten en vast worden gehouden in het lichaam. Zo kan het lichaam geblokkeerd zijn door angst en kunnen verlangens niet vervuld worden. Daarom is het zo belangrijk dat we onze trauma's aankijken en ze helen, zodat we ze niet overdragen op de volgende generatie en mensen er niet meer onder lijden. Erg dapper van Joan om zo open en kwetsbaar te zijn in haar documentaire en het over misbruik te hebben, want dit komt nog te vaak voor. Laten we haar voorbeeld volgen en ook onze wonden helen. Voor een gezonde, gelukkige, prachtige en bloeiende wereld!
Vrijdag 13 december: Muziek in Breda Noord kersteditie
Vandaag had ik een optreden tijdens het muzikale uurtje in Noord-Breda in de Matthäuskerk. Ik zong en speelde samen met Corline, die me had gevraagd om samen de muziek te verzorgen. We speelden een aantal kerstliederen, christelijke nummers maar ook wat bekendere zoals Jingle Bells en Feliz Navidad. Ook heb ik een paar van mijn eigen nummers gespeeld, zoals Winter of love en Het Markdal. De sfeer was erg gemoedelijk en gezellig met zeer leuke en aardige mensen. Na afloop sprak ik lang met één van de bewoners, Annelies, die mijn nummer Het Markdal erg mooi en herkenbaar vond. Ze herkende het gevoel van heimwee erin, heimwee naar betere tijden, toen er meer natuur was en minder bebouwing. Ze ziet het ook terug in haar eigen omgeving, waar veel groen plaatsmaakt voor nieuwe woningen en waar de bewoners maar weinig over te zeggen hebben. Er wordt vaak zonder hun mening besloten om maar meer te bouwen. De polder in de omgeving van de kerk is zo ook volgebouwd, terwijl het vroegere een prachtig oord was. Het is een zeer actueel thema en ook ingewikkeld, want er is schijnbaar een tekort aan woningen en dus moet er meer gebouwd worden. Of lijkt het maar zo, en wordt er vooral gebouwd om er aan te kunnen verdienen? Is er wel echt een woningnood? Want ik hoor ook dat de bevolking in Nederland juist minder wordt. Het kan zijn dat het ons wordt aangepraat zodat we maar woningen blijven kopen om de woningcorporaties geld te laten verdienen, want aan huizen kun je veel verdienen. Ik vroeg me altijd af waarom ze zo luxe moeten zijn. Als er nood is aan woningen, dan maak je ze toch zo eenvoudig en goedkoop mogelijk? Waarom zo luxe? Dat kunnen toch alleen mensen met veel geld zich permitteren? Ik voel soms ook de druk om uit huis te gaan, op mezelf te wonen, maar is dat wel zoveel beter? Ik heb het eigenlijk wel goed thuis, bij mijn ouders. En ik houd van de natuur. Het raakte mij dat de vrouw zo geraakt was, en de tekst van het nummer graag wilde zien. Ze moedigde me ook aan om mijn gave zoveel mogelijk te delen, om kinderen over muziek te leren, ze een instrument te leren spelen en zieken en ouderen te verblijden met muziek. Dat ga ik zeker doen, ik ben blij als ik zoveel kan betekenen voor mensen met mijn muziek. Dit soort ervaringen zijn absoluut goud waard!
Vandaag had ik een optreden tijdens het muzikale uurtje in Noord-Breda in de Matthäuskerk. Ik zong en speelde samen met Corline, die me had gevraagd om samen de muziek te verzorgen. We speelden een aantal kerstliederen, christelijke nummers maar ook wat bekendere zoals Jingle Bells en Feliz Navidad. Ook heb ik een paar van mijn eigen nummers gespeeld, zoals Winter of love en Het Markdal. De sfeer was erg gemoedelijk en gezellig met zeer leuke en aardige mensen. Na afloop sprak ik lang met één van de bewoners, Annelies, die mijn nummer Het Markdal erg mooi en herkenbaar vond. Ze herkende het gevoel van heimwee erin, heimwee naar betere tijden, toen er meer natuur was en minder bebouwing. Ze ziet het ook terug in haar eigen omgeving, waar veel groen plaatsmaakt voor nieuwe woningen en waar de bewoners maar weinig over te zeggen hebben. Er wordt vaak zonder hun mening besloten om maar meer te bouwen. De polder in de omgeving van de kerk is zo ook volgebouwd, terwijl het vroegere een prachtig oord was. Het is een zeer actueel thema en ook ingewikkeld, want er is schijnbaar een tekort aan woningen en dus moet er meer gebouwd worden. Of lijkt het maar zo, en wordt er vooral gebouwd om er aan te kunnen verdienen? Is er wel echt een woningnood? Want ik hoor ook dat de bevolking in Nederland juist minder wordt. Het kan zijn dat het ons wordt aangepraat zodat we maar woningen blijven kopen om de woningcorporaties geld te laten verdienen, want aan huizen kun je veel verdienen. Ik vroeg me altijd af waarom ze zo luxe moeten zijn. Als er nood is aan woningen, dan maak je ze toch zo eenvoudig en goedkoop mogelijk? Waarom zo luxe? Dat kunnen toch alleen mensen met veel geld zich permitteren? Ik voel soms ook de druk om uit huis te gaan, op mezelf te wonen, maar is dat wel zoveel beter? Ik heb het eigenlijk wel goed thuis, bij mijn ouders. En ik houd van de natuur. Het raakte mij dat de vrouw zo geraakt was, en de tekst van het nummer graag wilde zien. Ze moedigde me ook aan om mijn gave zoveel mogelijk te delen, om kinderen over muziek te leren, ze een instrument te leren spelen en zieken en ouderen te verblijden met muziek. Dat ga ik zeker doen, ik ben blij als ik zoveel kan betekenen voor mensen met mijn muziek. Dit soort ervaringen zijn absoluut goud waard!
7 t/m 13 oktober 2024: heksenweek!
Dit was een bijzondere week, een week in het teken van magie, of heksen! Het begon op 9 oktober toen ik ging optreden in buurtcentrum Heksenwiel. Dat ligt naast winkelcentrum Heksenwiel, waar ik ook ben geweest. Daar heb ik in de vorige keer al iets over geschreven! Op vrijdag 11 oktober ging ik vervolgens naar een concert van Maan, ook een magische naam natuurlijk en heksen zijn veel bezig met de maan en haar fases. De maan in de hemel was die avond ook erg mooi en groot, een beetje oranje en voor de helft! Maan heeft niet voor niets haar nieuwe album 'Eclips' genoemd en begint met touren in de maand van de eclips! Erg bijzonder en magisch. De dag erna, zaterdag 12 oktober, zou ik naar het HXtival gaan, een festival over hekserij maar ik was te moe om er heen te gaan, ook omdat het ontzettend ver weg is. Desondanks was ik er in gedachten en energie wel bij en voelde ik de sfeer daar. Dat voelde heel fijn, heel magisch! Hekserij blijft me erg boeien en deze maand oktober is dat extra sterk vanwege Halloween, waar ik van kinds af aan al door gefascineerd ben. Ik heb er ook verhalen en liedjes over geschreven en één van die liedjes wil ik graag eind deze maand delen en uitbrengen! Dus wordt vervolgd!
Dit was een bijzondere week, een week in het teken van magie, of heksen! Het begon op 9 oktober toen ik ging optreden in buurtcentrum Heksenwiel. Dat ligt naast winkelcentrum Heksenwiel, waar ik ook ben geweest. Daar heb ik in de vorige keer al iets over geschreven! Op vrijdag 11 oktober ging ik vervolgens naar een concert van Maan, ook een magische naam natuurlijk en heksen zijn veel bezig met de maan en haar fases. De maan in de hemel was die avond ook erg mooi en groot, een beetje oranje en voor de helft! Maan heeft niet voor niets haar nieuwe album 'Eclips' genoemd en begint met touren in de maand van de eclips! Erg bijzonder en magisch. De dag erna, zaterdag 12 oktober, zou ik naar het HXtival gaan, een festival over hekserij maar ik was te moe om er heen te gaan, ook omdat het ontzettend ver weg is. Desondanks was ik er in gedachten en energie wel bij en voelde ik de sfeer daar. Dat voelde heel fijn, heel magisch! Hekserij blijft me erg boeien en deze maand oktober is dat extra sterk vanwege Halloween, waar ik van kinds af aan al door gefascineerd ben. Ik heb er ook verhalen en liedjes over geschreven en één van die liedjes wil ik graag eind deze maand delen en uitbrengen! Dus wordt vervolgd!
9-10-2024: Optreden in buurtcentrum Heksenwiel
Vandaag had ik een optreden in de Heksenwiel, een woon- en winkelcentrum in de Haagse Beemden. Ik ging er met de bus naartoe want ik had veel spullen bij me (mijn gitaar en ukulele) en het is aan de andere kant van Breda. Ik moest één keer overstappen in het centrum. De rit naar en door Haagse Beemden was heel leuk en interessant. Ik ben er wel eerder geweest maar nog niet overal. Het viel me op dat er veel groen is, veel natuur. Dat vond ik heel mooi. En wat is deze buurt groot! Veel straatjes met rijtjeshuizen. Je zou er zo verdwalen, wat mij al vaak overkomen is als ik weer eens in de Haagse Beemden moest zijn.
Ik arriveerde ruim op tijd in het buurtcentrum dat pal naast de bushalte ligt. Bofte ik even! Ik werd al heel vriendelijk door een meneer ontvangen die mij de weg wees naar het zaaltje waar ik ging optreden. Daar zaten al wat ouderen aan een tafel en de mevrouw die ging voorlezen kwam al gauw naar me toe. Ze wist niet dat er muziek zou zijn maar vond het wel leuk. We hebben even afgestemd op elkaar hoe lang ik zou spelen. Daarna zou ze gaan voorlezen.
Het optreden ging erg goed en het publiek was echt stil en luisterde. De ouderen, allemaal vrouwen, vonden het erg leuk. Ik heb ze ook nog even mee laten zingen, dat was wel grappig. Daarna at ik nog een groentesoep mee en kletste met een paar vrouwen. Eén van de oudere vrouwen zat vooraan en was erg onder de indruk. Ze vond mijn pet leuk en mijn tanden mooi. Ze vertelde dat ze ook in een koor heeft gezongen en wilde dansen op de muziek. Leuk om met haar te praten.
De ouderen lunchten verder en ik ging er weer vandoor. Ik wilde de buurt van Heksenwiel nog even verkennen, want ik was er nooit geweest. Ik kwam op een mooi pleintje met een fontein en een waterpartij, heel mooi. Er was ook een bibliotheek waar ik even ging kijken. Daarna verkende ik het winkelcentrum. Dat zag er heel mooi uit, met veel goede winkels. Ik liep naar de voorkant en weer terug, langs het water, over een brug. Ik lette zo veel mogelijk op mijn omgeving. Ik liep langs ronde appartementsgebouwen, weer over een brug en kwam weer in de straat van het buurtcentrum en de bushalte.
Er wordt door Bredanaars vaak neergekeken op de Haagse Beemden. Dat vind ik onterecht, want het ziet er heel mooi uit allemaal, er zijn goede winkels en er is een goed en mooi winkelcentrum. Er is veel groen en water. Ik ervoer veel rust toen ik er rondliep. Ik had geen onveilig of onprettig gevoel toen ik er was. Wat mij betreft is het een mooie buurt en is de negatieve praat ongegrond. Ik ben er natuurlijk maar even geweest en ken niet alle plekken goed daar en wat er allemaal speelt, maar zo op het eerste gezicht beviel het me wel en zou ik er best nog eens willen optreden!
Vandaag had ik een optreden in de Heksenwiel, een woon- en winkelcentrum in de Haagse Beemden. Ik ging er met de bus naartoe want ik had veel spullen bij me (mijn gitaar en ukulele) en het is aan de andere kant van Breda. Ik moest één keer overstappen in het centrum. De rit naar en door Haagse Beemden was heel leuk en interessant. Ik ben er wel eerder geweest maar nog niet overal. Het viel me op dat er veel groen is, veel natuur. Dat vond ik heel mooi. En wat is deze buurt groot! Veel straatjes met rijtjeshuizen. Je zou er zo verdwalen, wat mij al vaak overkomen is als ik weer eens in de Haagse Beemden moest zijn.
Ik arriveerde ruim op tijd in het buurtcentrum dat pal naast de bushalte ligt. Bofte ik even! Ik werd al heel vriendelijk door een meneer ontvangen die mij de weg wees naar het zaaltje waar ik ging optreden. Daar zaten al wat ouderen aan een tafel en de mevrouw die ging voorlezen kwam al gauw naar me toe. Ze wist niet dat er muziek zou zijn maar vond het wel leuk. We hebben even afgestemd op elkaar hoe lang ik zou spelen. Daarna zou ze gaan voorlezen.
Het optreden ging erg goed en het publiek was echt stil en luisterde. De ouderen, allemaal vrouwen, vonden het erg leuk. Ik heb ze ook nog even mee laten zingen, dat was wel grappig. Daarna at ik nog een groentesoep mee en kletste met een paar vrouwen. Eén van de oudere vrouwen zat vooraan en was erg onder de indruk. Ze vond mijn pet leuk en mijn tanden mooi. Ze vertelde dat ze ook in een koor heeft gezongen en wilde dansen op de muziek. Leuk om met haar te praten.
De ouderen lunchten verder en ik ging er weer vandoor. Ik wilde de buurt van Heksenwiel nog even verkennen, want ik was er nooit geweest. Ik kwam op een mooi pleintje met een fontein en een waterpartij, heel mooi. Er was ook een bibliotheek waar ik even ging kijken. Daarna verkende ik het winkelcentrum. Dat zag er heel mooi uit, met veel goede winkels. Ik liep naar de voorkant en weer terug, langs het water, over een brug. Ik lette zo veel mogelijk op mijn omgeving. Ik liep langs ronde appartementsgebouwen, weer over een brug en kwam weer in de straat van het buurtcentrum en de bushalte.
Er wordt door Bredanaars vaak neergekeken op de Haagse Beemden. Dat vind ik onterecht, want het ziet er heel mooi uit allemaal, er zijn goede winkels en er is een goed en mooi winkelcentrum. Er is veel groen en water. Ik ervoer veel rust toen ik er rondliep. Ik had geen onveilig of onprettig gevoel toen ik er was. Wat mij betreft is het een mooie buurt en is de negatieve praat ongegrond. Ik ben er natuurlijk maar even geweest en ken niet alle plekken goed daar en wat er allemaal speelt, maar zo op het eerste gezicht beviel het me wel en zou ik er best nog eens willen optreden!